به منظور بررسی اثر دزهای کاهش یافته علف کش کلودینافوپ پروپاژیل بر درصد کنترل یولاف وحشی، عملکرد دانه و درآمد اقتصادی گندم آزمایشی مزرعه ای در سال 1385-1384 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی در کرج در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار به مرحله اجرا در آمد. فاکتورهای آزمایش عبارت بودند از: رقم گندم در دو سطح (نیک نژاد (رقابت کننده قوی) و روشن (رقابت کننده ضعیف)، تراکم یولاف وحشی در چهار سطح صفر، 50،25 و 75 بوته در متر مربع و دز علفکش کلودینافوپ پروپاژیل در چهار سطح 75/0 (دز توصیه شده)، 5/0، 25/0 و صفر لیتر در هکتار (0، 33، 66 و 100 درصد کاهش دز). نتایج نشان داد که بیشترین درصد کنترل یولاف وحشی در دز توصیه شده علف کش بود و کاهش دز مصرفی به 33 و 66درصد به ترتیب درصد کنترل را 8/0 و 38/39 درصد کاهش داد. عملکرد دانه با افزایش دز مصرفی افزایش پیدا کرد و تفاوت معنی داری ببن دز کامل و کاهش 33 درصد مشاهده نشد اما کاهش 66 درصد مصرف علف کش نتوانست عملکرد قابل قبولی را تولید کند. درآمد اقتصادی نیز در هر دو رقم با افزایش دز مصرفی افزایش پیدا کرد و حداکثر درآمد اقتصادی در دز توصیه شده مشاهده شد که اختلاف معنی داری با کاهش 33 درصد دز علف کش نداشت. نتایج نشان داد که در صورت کشت گندم در تراکم به دست آمده در شرایط تداخل یولاف وحشی می توان مصرف علف کش را 33 درصد کاهش داد.

ﺑ ﻪ ﻣ ﻨ ﻈ ﻮ ر ﺑ ﺮ رﺳ ﯽ ﺗ ﻐ ﻴ ﻴ ﺮ ات ﻋ ﻤ ﻠ ﮑ ﺮ د و برخی اﺟ ﺰ اﯼ ﻋ ﻤ ﻠ ﮑ ﺮ د گندم و میزان کنترل علف های هرز تحت تأثیر ریزگرد، آزمایشی در سال 96-1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان واقع در دهگلان انجام گرفت. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی، با 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح اعمال ریزگرد در دوسطح (وجود ریزگرد و عدم وجود ریزگرد به عنوان شاهد) به عنوان فاکتور اصلی و همچنین مصرف علفکش های مختلف شامل مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون متیل سدیم+ ایمن کننده مفن پایر دی اتیل (آتلانتیس ا. دی)، کلودینافوپپروپاژیل (تاپیک)، توفوردی+ ام سی پی آ، شاهد (تداخل با علف هرز) و وجین دستی به عنوان فاکتور فرعی بودند. ﻧ ﺘ ﺎ ﻳ ﺞ ﻧ ﺸ ﺎ ن داد ﮐ ﻪ بیشترین وزن خشک علف هرز، کاهش در عملکرد و صفات بررسی شده (کاهش 3/6 درصدی ارتفاع، 9/2 درصدی تعداد دانه در سنبله، 72/4 درصدی وزن هزار دانه و در نهایت کاهش 3/10 درصدی عملکرد دانه) در شرایط وجود ریزگرد مشاهده شد. بیشترین تأثیر منفی ریزگرد بر علف کش توفوردی+ ام سی پی آ (کاهش 64 درصدی کارایی علفکش) مشاهده شد، اما کارایی مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون تحت تأثیر ریزگرد کاهش نیافت و در نتیجه بیشترین کاهش وزن خشک علف هرز مربوط به تیمار مصرف علفکش مزوسولفورون متیل+ یدوسولفورون بود.

به منظور بررسی کارایی دُزهای مختلف علف کش های باریک برگ در کنترل علف های هرز، عملکرد و اجزای عملکرد اراضی گندم، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال زراعی 1400-1399 در شهرستان دورود استان لرستان به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش عبارت از کاربرد خالص علف کش کلودینافوپ-پروپارژیل (تاپیک) در مقـادیر 32، 48، 64 و 80 گرم مـادۀ مـؤثره در هکتار، کاربرد خالص علف کش پینوکسادن (آکسیال) و نیز مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ-پروپارژیل (تراکسوس) در مقادیر 33/75، 50/62، 67/5 و 84/37 گرم مادۀ مؤثره در هکتار بودند. نتایج نشان داد کاربرد دُزهای مختلف علف کش ها بر تراکم و زیست توده تمامی علف های هرز و همچنین صفات عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و شاخص برداشت بوته معنی دار بود. براساس نتایج، علف های هرز یولاف وحشی، چچم، دم روباهی و علف قناری به کاربرد کلودینافوپ- پروپاژیل و پینوکسادن حساس بودند، به طوری که درصد کاهش زیست تودۀ آنها به ترتیب 24/01، 29/31، 27/71 و 51/29 درصد برای علف کش کلودینافوپ- پروپاژیل و 30/84، 22/32، 20/90 و 51/29 درصد برای علف کش پینوکسادن نسبت به شاهد بود. مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل کارآیی بیشتری نسبت به کاربرد خالص این دو علف کش داشت. براساس نتایج ارزیابی چشمی، کاربرد بالاترین دُز مصرفی مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل منجر به کنترل فقط 50 درصد جو وحشی، چاودار و علف پشمکی شده بود. بالاترین عملکرد دانه در دُزهای 67/5 و 84/37 گرم مادۀ مؤثره در هکتار مخلوط دو علف کش پینوکسادن+ کلودینافوپ- پروپاژیل حاصل شده بود که به ترتیب منجر به افزایش 18/32 درصدی عملکرد دانه نسبت به کاربرد خالص هر یک از علف کش ها شده بود (حدود 38 درصد کارایی بیشتر در کاهش زیست توده علف های هرز). بنابراین، با توجه به کاربرد متوالی و فراوان هر یک از علف کش های کلودینافوپ- پروپاژیل و پینوکسادن و احتمال بروز مقاومت علف های هرز به این دسته از علف کش ها، به کار بردن مخلوط دو علف کش پینوکسادن + کلودینافوپ- پروپاژیل ضمن کنترل مؤثرتر علف های هرز می تواند به عنوان جایگزینی مناسب در تناوب علف کشی جهت مدیریت علف های هرز مقاوم شده به هر یک از علف کش های پینوکسادن و کلودینافوپ- پروپاژیل باشد.

به منظور بررسی عوامل موثر بر تراکم علف های هرز و کاهش عملکرد ناشی از آنها در گندم (Triticum aestivum L.) دیم، آزمایشی به صورت پیمایشی با استفاده از 45 مزرعه گندم در روستای سرمحله واقع در شهرستان بندرگز در سال 1391 انجام گردید. نمونه برداری از گندم و علف های هرز در دو مرحله (قبل از سنبله دهی و رسیدگی) به صورت تصادفی از پنج نقطه روی قطرهای هر مزرعه با استفاده از کوادراتی به ابعاد 1*1 متر انجام شد. در این تحقیق تمام اطلاعات مربوط به مدیریت زراعی شامل مساحت اراضی، تجربه کشاورزان، عملیات تهیه بستر بذر، تاریخ کاشت، روش کاشت، رقم مورد استفاده، محل تهیه بذر، میزان بذر مصرفی، روش مبارزه با علف هرز، نوع، مقدار و زمان مصرف علف کش (و قارچ کش)، همچنین زمان برداشت گندم، در قالب پرسش نامه و در طول فصل رشد از طریق پرسش از کشاورزان جمع آوری و تکمیل شد. در پایان فصل رشد میزان عملکرد واقعی برداشت شده توسط کشاورزان، ثبت گردید. از میان پارامترهای مختلف مورد بررسی تراکم بوته، تراکم سنبله، تجربه کشاورز، نوع رقم و استفاده از علف کش کلودینافوپ پروپاژیل (با نام تجاری تاپیک) و تری بنورون متیل (با نام تجاری گرانستار) تاثیر معنی داری بر جمعیت علف های هرز داشتند. با افزایش تراکم بوته گندم در واحد سطح، تراکم علف هرز کاهش یافت. همچنین در مزارع کشاورزان با تجربه بیشتر تراکم علف های هرز کمتر بود. تراکم علف های هرز در مزارع تحت کشت رقم N8118 در مقایسه با N8019 کمتر بود و عدم استفاده از علفکش کلودینافوپ پروپاژیل و تری بنورون متیل، منجر به افزایش تراکم علف های هرز شد. از میان گونه های مختلف علف های هرز، یولاف وحشی، علف خونی و خردل وحشی، بیشترین تاثیر منفی بر عملکرد گندم را داشتند. بررسی مدل نشان داد که در شرایط وجود این علف های هرز و تراکم مطلوب گندم، عملکرد برابر برابر 2713 کیلوگرم در هکتار خواهد بود و در صورت حذف آنها، عملکرد به 2877 کیلو گرم در هکتار افزایش می یابد (کاهش عملکردی معادل 164 کیلوگرم در هکتار). در میان گونه های حاضر، 12 بوته علف خونی، سه بوته خردل وحشی و دو بوته یولاف وحشی در مترمربع به ترتیب با 65، 18 و 17 درصد کاهش عملکرد، قوی ترین رقبا برای گندم بودند.

ترکیبات آیساکسازول کاربردهای زیادی در داروسازی، زیست شناسی و صنعت دارند. به طور ویژه این ترکیبات فعالیت ضدویروسی از خود نشان می دهند. همچنین تاثیر بعضی از این ترکیبات در درمان بیماری های پارکینسون و آلزایمر به اثبات رسیده است. در کار پژوهشی حاضر 4 نوع ترکیب آیساکسازول و یک ترکیب اکسیم سنتز شده است. در ابتدا 4- متوکسی بنزآلدئید توسط هیدروکسیل آمین هیدروکلرید و پیریدین به عنوان حلال به 4- متوکسی بنزآلدئیداکسیم (ترکیب 1) تبدیل شد. سپس ترکیب 1 به نیتریل اکسید تبدیل شده و حلقه زایی [2+3] با استفاده از پروپاژیل الکل انجام گرفت و (3-(4-متوکسی فنیل) آیساکسازول-5- ایل) متانول (ترکیب 2) تهیه شد. در ادامه تحقیق ترکیب 4-(5-(هیدروکسی متیل) آیساکسازول-3-ایل) فنول (ترکیب 3) طی واکنش متیل زدایی ترکیب 2 توسط اسید استیک و هیدروژن برمید تهیه گردید. همچنین با اضافه کردن Br2 و حلال دی کلرومتان به ترکیب 3، ترکیب 2-برمو-4-(5-(هیدروکسی متیل) آیساکسازول-3-ایل) فنول (ترکیب 4) تهیه گردید، در مرحله نهایی با افزودن مجدد Br2 و دی کلرومتان به ترکیب 4، ترکیب 3- (3- برمو-4- هیدروکسی فنیل) -4- برمو-5 هیدروکسی متیل آیساکسازول (ترکیب 5) تهیه گردید. ساختمان ترکیبات سنتز شده به وسیله طیف سنجی FT-IR و1H NMR  به اثبات رسیده است.